Bu duruşma gününün konusu sanık Wohlleben’in yürüttüğü olası silah işleriydi. Polonya’da tutuklu olan bir adam Wohlleben’in ona immobilizer sistemlerini devre dışı bırakmak amacıyla bir alet verip karşılığında silah aldığı bilgisini vermişti. Bugün konuyla ilgili olaak Almanya’da tutuklu olan tanık Re.’nin ifadesi alındı. Re., Polonya’da tutuklu olan bu kişiyle birlikte bir çok banka soygunu gerçekleştirmişti.
Tanık.: Andreas Re. (Ralf Wohlleben’in muhtemel silah ticareti)
Duruşma günü 09:45’de başladı. Günün ilk ve tek tanığı Burg cezaevinde tutuklu olan 57 yaşındaki Andreas Re. idi. Re. Hakim Götzl’ün sağında olan ve sanıklar Wohlleben, Zschäpe ve S.’nin salona girdiği girişin aynısından salona alındı. Hakim Götzl adli tevbihin ardından konunun Bay Ke. tarafından 2003/2004 yılında ele geçirilen bir silah olduğunu söyleyerek Re.’nin bu konu hakkında ne söyleyebileceğini sordu. Re. konu hakkında daha önce zaten konuşmuş olduğunu ve esasen anlatacak çok da bir şeyi olmadığını söyledi. Federal Kriminal Dairesi’ne bilgi vermiş ve onlara bu konuda da açıklamada bulunmuştu. Götzl soruyu farklı şekilde sormak istediğini söyledi: “Ke. tarafından ele geçirilen bir silah hakkında herhangi bir şey biliyor musunuz?” Re.: “Bizim de silahlarımız vardı, öyle söyleyeyim.” Daha doğrusu Sz. silah satın alıp satıyordu. Ke. de bir keresinde Sz.’den br şey istemişti, ama olanları tam olarak toparlayamıyordu, üzerinden 10 yıl geçmişti. Götzl ısrarla sormaya devam etti ve Re. Ke.’nin bir ara Sz.’den bir şey istediğini, ama daha fazlasını bilmediğini söyledi. Bu onların bir silahı olabilirdi, silah ateşleme iğnesi çalışmıyor olabilirdi, ama bağlantıları kafasında toparlayamıyordu, Ke.’nin bununla ne yaptığını da bilmiyordu. Götzl, Re.’nin konudan konuya atlamaması gerektiğini söyleyerek Ke.’nin bununla ne yaptığını bilmediğini söylerken neyi kastettiğini sordu. Re. Ke.’nin bir keresinde silah ateşleme iğnesi çalışmayan bir silahı olduğunu, Sz.’nin bunu tamir ettiğini veya yenisini tedarik ettiğini ve onu daha sonra geri verdiğini söyledi. Ve Ke. bir keresinde (ama Re. o konuda kendini riske atmak istemiyordu) cephane edinmek istemişti, ama kim veya ne için olduğunu bilmiyordu. Ke. “aşağıda” kimi Ruslarla bir şeyler yapmıştı, Re. bununla ilgili bir şey bilmiyordu. Ateşleme iğnesiyle ilgili konuda hangi silahın söz konusu olduğu sorulunca Re. bunun bir CZ olduğunu sandığını, daha önce kimi banka soygunlarında da bu silahı kullandıklarını söyledi. Götzl Ke.’nin ne zaman onlardan silah almak istediğini sordu. Re. bunun belki 2003 yılı, 2004 başları olduğunu söyledi. Götzl Re.’nin CZ’nin soygunlarda “yanlarında” olduğunu söylediğini, “biz” ile kimi kastettiğini sordu. Re.: “Ke., Sz. ve ben.” Soru üzerine 2003 yılında halen tutuklu olduğunu, açık cezaevinde olduğunu, 2004 yılı Ağustos ayında serbest bırakıldığını söyledi. Götzl Ke.’nin CZ.’ye ne kadar süredir sahip olduğunu sordu. Sz. Ke. ile tanıştığında 2001-2002 yılı olduğunu söyledi. Silahları o zamanlar yanlarında taşıdıkları oluyordu, ama henüz hiç kullanmamışlardı. Sz. bir keresinde silah ateşleme iğnesinin ya bozuk olduğunu ya da silahın içinde olmadığını tespit etmişti. Götzl, yani Sz.’nin bunun üzerine silahı tamir edip Ke.’ye geri vermiş olduğunu söyleyerek bunun ardından silahla ne yapıldığını sordu. Re. bunu artık hatırlamadığını söyledi. O kadar çok silahları vardı ki, bunun hakkında bir fikri yoktu. Götzl Re., Sz. ve Ke. arasındaki durumun 2003, 2004 yıllarında nasıl olduğunu sorunca Re. “Nasıl desem ki?” diye söze başladı. Ke. onlar için hep budala biri olmuştu, pek akıllı değildi. Ke. soygunlar esnasında budalalık ediyordu ve onları tehlikeye soktuğu da olmuştu. Sz. Ke.’nin yanlarında olmasını artık istemiyordu. Örnek vermesi istenince Re. yaptıkları bir banka soygunundan bahsetti. Orada koridorda bir kamera vardı ve Ke.’nin yerinde durup dışarıya bakması gerekiyordu. Önceden maskelerini takmaları gerektiğini konuşmuşlardı. Sz. ve kendisi kasa ile ilgilenmişlerdi, Ke.’nin sadece önde durması gerekiyordu. Ardından Ke.’nin maskesiz şekilde ortalıkta dolandığını görmüştü: “Eh, harika.” Ke. bunun ardından korkudan kameraları kırmıştı, onları da yanlarında taşımaları gerekmişti ve bu yüzden bir dolu yükleri vardı. Re. soru üzerine Sz. ile açık cezaevinde ve Ke. ile dışarıda tanışmış olduğunu söyledi. Sözü geçen soygun Brandenburg’da Bergfrieden’de (?) gerçekleşmişti. Bu 2003, 2004 yıllarındaydı. Götzl çıkış noktasına geri dönmek istediğini söyledi. Re. CZ silahını tarif etti ve Götzl bunun dışında Ke.’nin silah tedarik ettiğini söyledi ve Re.’nin haberi olduğu başka bir durum var mı diye sordu. Re., Ke.’nin silahları tedarik etmediğini, Sz.’nin tüm lojistik işleriyle, silahlarla ve benzer işlerle ilgilendiğini söyledi. Oldukça büyük bir silah depoları vardı. Ke. bir Rus için cephane sağlamak istememişti. Re. de orada bir şekilde biriyle tanışmıştı. Ama böyle bir konuyla hiç ilgilenmemişti. Re. soru üzerine altı makinalı tabancaları, iki suikast silahı ve yaklaşık 10-15 tabancaları olduğunu söyledi. Götzl bunların hepsinin erişimi olan silahlar mı olduğunu sordu. Re. silahları Sz.’nin sakladığını söyedi. “Onları her zaman kullanıyorduk.” Re. “biz” ile Ke., Sz. ve kendisini kastettiğini onayladı. Göztl başka kişiler olup olmadığını sordu. Re. bir keresinde bir kişi daha olduğunu, ama ismini bilmediğini söyledi. Bu kişinin hangi vesileyle orada olduğu sorusu üzerine Te.: “Para nakliyatçısı sırasında.” Götzl bununla ne kastettiğini öğrenmek isteyince Re. bir para nakliyatçısına yapılan bir saldırıdan bahsettiğini söyledi. Götzl özetleyerek Re.’nin Ke.’nin silah ele geçirmediğini, bununla Sz.’nin ilgilendiğini söyledi ve sordu: “Ke. tarafından ele geçirilen bir silah hakkında hiçbir şey bilmiyor musunuz?” Re.’nin anlattığına göre bir keresinde ikisinin bir işler çevirdiğini, düşünse de ne olduğunu çıkaramadığını söyledi. Kendi aralarında anlaşmışlardı ve onun öğrenmesini istemiyorlardı. Bu yaklaşık olarak 2003-2004 yıllarında olmalıydı, ama konunun ne olduğunu bilmiyordu. Bir araba parçasıyla ilgiliydi, bir araba için gerekli olan bir şeydi. Ama artık hatırlamıyordu. Bankalarla ilgileniyordu, ve diğer ikisi orada bir şey yapmışlardı ve ne olduğunu esas itibariyle kıyısından köşesinden öğrenmişti. O konuda tavrının olumlu olmayacağını biliyorlardı, gözetlenmekten korkuyordu. Bunun 2003-2004 yıllarında olduğunu neye dayanarak söylediğinin sorulması üzerine Re. 2005 yılında “biraz ara verdiklerini” söyledi. Sz. kendini biraz geri çekmişti. 1,5 senedir gözetleniyorlardı Sz. bunun ardından ayrıca Polonya’ya taşınmıştı. Bu 2004 sonu 2005 başında olmalıydı. Bunun sonrasında artık çok az şey yapmışlardı. “Daha büyük çapta bir proje” hazırlamak istemişler ve bu yüzden sonbahara kadar beklemek istemişlerdi. Hiç Sz.’nin yanına Polonya’ya gitti mi sorusu üzerine Re. daha eskiden bir kez Polonya’da bulunduğunu, bir daha da gitmediğini söyledi. Götzl Re.’nin ikisinin bir işler çevirdiği ve bir araba parçasından bahsettikleri ifadesini tekrarladı. Götzl bunun ardından onu bu durumun ilgilendirdiğini, Re.’nin hafızasında kalanları, kimin ne demiş olduğunu öğrenmek istediğini söyledi. Re. bunu artık tam olarak çıkaramadığını, yoksa anlatacağını söyledi. Gizlice bir şeylerden bahsediyorlardı ve hatırladığı kadarıyla bir araba parçası, mobilizer sistemini iptal eden bir alet veya öyle bir şey olabilirdi. Kıyısından köşesinden bir şeyler duymuştu ve artık tam olarak bilmiyordu, bağlantıları bir araya getiremiyordu. Götzl Re.’nin neye dayanarak bunun söz konusu olabileceğini söylediğini sordu. Bir keresinde bir para deposunu soymak istemişlerdi. Oraya gitmişlerdi, gidiş seferi sırasında Ke. bir Rus’u beraberinde getirmişti. Adı Igor ya da öyle bir şeydi, bir Astra’sı vardı. Ke. konunun ne olduğunu bilmediğini söyledi, sadece aracı çalıştırıp sonra da gitmişti. Sonra da gözlendikleri fikrine kapıldıklarından suç planından vazgeçmişlerdi. Rus, yanlarında silah dolu bir çanta olduğunu, cephaneleri olduğunu görmüş ve kendisi de bir şeyler alabilir mi diye sormuştu. Sz. bunun üzerine ona bir paket cephane vermişti ve kendilerinin yeterince cephanesi olduğunu, bunu cebine atması gerektiğini söylemişti. Ke. Rus ile bir şeyler yaptığından cephanenin bunun için olduğunu düşünmüştü. Ke. bu konu hakkında hiçbir şey söylememişti. Ke. soygunları itiraf etmişti, ama onu değil. Götzl sormaya devam ederek Re.’nin Rus’u tanıdığından ve Ke. daha önce suç işlediğinden (bir soygun ya da öyle bir şey) dolayı orada Thüringen’den kimi Rusların dahil olduğunu tahmin ettiğini söyledi. “Konu orada benim için kapanmıştı.” Ama ne olduğunu tam olarak bilmiyordu. Götzl Re.’nin Ke.’nin verdiği bilgiler hakkında ne bildiğini sordu. Re. Ke.’nin soygunlardan dolayı Gotha’da hapis yattığını anlattığını ve Ruslardan bahsettiğini bildiğini söyledi. Götzl, Te.’nin Ke.’nin Ke.’nin ifadesinde anlattığı şeylerden bahsettiğini söyledi. Re. bunu kastetmediğini, orada “kendi iç işlerinin” söz konusu olduğnu söyledi. Ke. örneğin Greiz’da (?) tutuklu oldukları zamanda kimin ispiyoncu olduğunu söylememişti, Ke. her şeye dair konuşmuş, ama sadece bu konuda bir şey söylememişti. Ke. soruşturmacılara da Rus’un kim olduğunu söylememişti. Bu şüphe uyandırıcıydı, çünkü normalde kendini gayet açık sözlü şekilde ifade ediyordu. Götzl, Re.’nin açık şekilde kendisine bir şey anlatmak istediğini, bunu yapması gerektiğini söyledi. Re., Ke.’nin Rusla birlikte yeraltında ikinci bir destek ayağı olduğunu tahmin ettiğini söyledi. Sz. artık Ke. ile birlikte çalışmak istemiyordu ama Re. onun kalacağını söylemişti, çünkü Ke.’nin onlardan ayrılırsa Ruslara katılacağından, hapse düşeceğinden ve konuşacağından korkuyordu. Bu yüzden Ke.’nin yanlarında kalmasını istiyordu, çünkü böylece üzerinde belli bir kontrol sağlayabilirdi. Ama Ke. bir keresinde, dediği gibi, bu tipi yanında getirmişti. Re. bunu kendisi görmüştü. Ve dediği gibi Keller’in ihtiyacı olan aletin muhtemelen yeraltı için olduğunu tahmin ediyordu. Götzl “alet” ile ne kastettiğini sorunca Re. bunun araba için olan bir şey olduğunu, hatırladığı kadarıyla mobilizer sistemini iptal eden bir alet olduğunu, diagnostik prizlere konan bu şeylere böyle dendiğini söyledi. Götzl ısrarla sormaya devam etti ve Re. bunun arabada kullanılan bir şey olduğunu, bir mobilizier sistemi iptalcisi veya araba soymak için bir yazılım olduğunu söyledi. Sz.’de böyle bir alet vardı, Polonya’da edinmişti, buna “Polonya anahtarı” deniyordu. Ke. ve Sz. aralarında konuşmuşlar ama Re. ne kadar isterse istesin bunu artık hatırlayamıyordu: “Bir şeyler olduğu açıktı.” Götzl, Re.’nin mahkemeye çağrılmasının nedeni olan delil konusuyla ilgili olarak Ke.’nin vermiş olduğu bilgileri bilip bilmediğini sordu. Re.: “Hayır, hiç bilmiyorum.” Ke. ile son teması Ağustos 2006 yılındaki duruşmada olmuştu. Ke. Thüringen’de tutukluydu, belki salınmıştı bile. Sz. ile son teması 2005 yılında, Mayıs ayı civarlarında olmalıydı. Re. soru üzerine bu aletlere kaçarken kullacakları aracı çalmak amacıyla sahip olduklarını söyledi. Götzl hangi araçları kullandıklarını sordu. Re. mümkün olan her şey olduğunu söyledi, mesela bir Passat: “Bay Heyet Başkanı, 50’nin üzerinde banka vardı, arabaları artık hatırlamıyorum.” Re. Passat’ı söyledi, Audi’yi, bir keresinde bir ambülans da kullanmışlardı, ve çok sayıda VW. Götzl, Sz.’ye bu araba modellerinden her biri için uygun mobilizer sistemini iptal eden aletlere sahipler miydi diye sordu. Re. „Polenbrecher“ denen şeylere sahip olduklarını, bahsettiğinin bu olduğunu söyledi. Re. soru üzerine bugün Ke. ve Sz.’nin ikisinin de ona göre akıllı olmadıklarını, eskiden birinin aptal olduğunu, bugün diğerinin de öyle olduğunu, onun yalnız kendisi ile ilgileniğini söyledi. Ke. şimdi yazarlığa merak sarmıştu ve Sz. de var gücüyle Almanya’ya gelmeye çalışıyordu. Her yere başvuruyor, birilerine borçlanıyordu, Sz. muhtemelen puan toplamaya çalışıyordu. Re. bir zamanlar bir revolverleri olduğunu yalanladı. Götzl, silahları nerede sakladıklarını sordu. Re., 25.8.2005’te tutuklandığını, bir depoları olduğunu, daha doğrusu belki iki üç depo olduğunu bildiğini söyledi. Silahlar o ana kadar orada duruyorlardı. Sz. 2007 Ocak ayında tutuklanmıştı. Sz.’nin tutuklandığında depoları feshettiğini tahmin ediyordu. Re. soru üzerine bunun için gerekçeleri olduğunu söyledi. Nakil edilmişti ve nerede olduğunu göstermişti, ama daha fazlası olmamıştı. Bu yüzden buraların feshedildiğini ve başka yerde depolandığını tahmin ediyordu. Bu bir önceki yılda bir ara olmuştu ve „daha sonradan bir felakete dönüşmüştü.“ Annesinin cenazesine gitmek için izin verilmesi gerekiyordu, ama yönetim ona Federal Kriminal Dairesi ile ilgili bir şey olduğunu söylemişti, dört memur ve ayağındaki kelepçelere rağmen bu mümkün değildi: „O durumda kimsenin gelmesi ve bana bir şey sorması gerekmiyordu.“ Birden çok depo arandı mı sorusu üzerine Re. aranmadığını, bunun ana depo olduğunu söyledi. Revolver ile ilgili olarak kendisine soru sorulduğu olmuştu, ama bu konu ile ilgili şu anda bir şey hatırlamıyordu. Götzl önünde bir tutanak, daha doğrusu Sz.’nin bir tutanağının çevirisi olduğunu, buna göre Ke.’nin revolveri olan ve VW Transporter mobilizer sistemini devredışı bırakan bir alete karşılık satmak isteyen birini tanıdığını söylemiş olduğunu, Sz.’nin Ke.’ye bu sistemlerle birlikte dört beş aleti arabaları soymak üzere verdiğini, bir hafta sonra Ke.’nin Sz. ve Re.’ye sistemin çalışmadığı konusunda şikayette bulunduğunu belirtti. Re. o konuda bir şeyler olduğunu, ama bağlantıları artık hatırlamadığını söyledi. Götzl hatırlatmaya devam ederek Ke.’nin yaklaşık bir hafta sonra Sz. ve Re. ile bağlantıya geçtiğini, revolveri olduğunu, ama revolveri aldığı adamın aletin çalışmadığı konusunda şikayette bulunduğunu okudu. Ke. ve Sz. aralarında gizlice birşeyler konuşmuşlardı, bununla bir alakası olmamıştı. Re. bankalarla ilgilenmişti o kadar, bunu Ke. de biliyordu. Götzl, Re.’ye takiben ne olduğunu öğrendi mi diye sordu. Bu onun için sonu belirsiz bir hikayeydi. Ralf Wohlleben’in ismini medyadan biliyordu. NSU davası neredeyse bütün gazetelerdeydi, onun dışında bir şey bilmiyordu. Davanın burada sürdüğünü biliyordu, Wohlleben bir rol oynuyordu, bildiği kadarıyla sanıktı. Suçlamalardan haberi olmadığını söyledi. İnsan dokuz yıl tutuklu olunca her şeyden haberi olmuyordu. Kimi şeyler önemli, kimileriyse önemsizdi. Re., Sz. ve Ke. arasındaki ilişkiyle ilgili olarak başlangıçta sadık bir ilişki olduğunu, ama Ke.’nin bir çok hata yaptığını söyledi. Bunun üzerine Sz.’nin tavrı değişmiş, Ke. ile bir daha br şey yapmak istememişti. Re. bunun üzerine Ke. kalsa daha iyi olacağını söylemişti çünkü Ke.’nin parası kalmazsa başkalarına katılacaktı ve Re. bunların Thüringen’den olanlar olacağını düşünüyordu. Pek akıllı da değillerdi. Ke.’nin hapse düşüp konuşacağından korkuyordu. Daha önce konuşmuştu da. Bu yüzden onu olabildiğince yakınında tutmak istiyordu. Sz. bunu hiçbir zaman tam olarak kabul etmemişti. Sonradan ortaya çıktığı üzere Sz.’nin kendi başına yaptığı birkaç iş de olmuştu. Götzl Ke.’nin davada Re.’ye karşı oynadığı rolü sordu. Re., Ke. olmadan hüküm giymeyeceğini düşünüyordu. Re.’nin polis sorgusunda bahsedilen gizli yer Berlin Spandau’daydı. Zschäpe’yi medyadan biliyordu. E.’yi hiç bilmiyordu. Götzl, Re.’nin az önceki gizli depodan ana depo olarak söz ettiğini söyledi. Re. başka bir gizli yerden bahsetti, ama onu daha 2006 yılında Potsdam Eyaleti Kriminal Dairesi’ne göstermişti. Bunların hepsinin gizli depo olduğundan emin değildi. Sz. bu konuyla ilgileniyordu, lojistik onun işiydi. Her zaman da iyi yürütmüştü, çalıştığı kişiler de vardı. Götzl Re.’ye Mundlos ve Böhnhardt’ın isimlerinin medyadan bağımsız olarak ona bir şey çağrıştırıp çağrıştırmadığını sordu. Re. öncelikle soruyu açıkça anlamadı ve bu isimlerin ona bir şey ifade ettiğini söyledi. Bunun üzerine Götzl bir kez daha açıklayarak isimleri medyadan bağımsız olarak da biliyor muydu diye sordu. Re. bilmediğini söyledi. Götzl Sz.’nin tutanağından Sz.’nin revolverin karakteristik özellikleri olmadığını söylemiş olduğunu, Re.’nin kökeni bilinmediğinden dolayı kullanılmaması gerektiğini söylemişti. Re. böyle bir şeyi hiç görmediğini söyledi. Bunu geri dönmek isteyip de başaramadığı için Sz.’nin uydurduğuna inandığını söyledi. Sz. on yılın ardından Eyalet Kriminal Dairesi’ne başvurmuş, birlikte banka soyduğunu söylediği kişilere suç atmıştı ki bu anlattığı doğru değildi. Sz. dava nedeniyle Ke.’nin Jena’dan geldiğini duymuştu ve kendi kendine bunları düşünmüştü: „Bana öyle geliyor.“ Sz. gelip bir şey diyebilirdi ama anlaşılan bunu istemiyordu. Wohlleben’in avukatı Klemke’nin Sz.’nin de Ke. ifade vermeseydi hüküm giymemesi mümkün müydü sorusu üzerine ona göre mümkün olduğunu söyledi. Re. sorgusunun sonlandırılmasından önce toplam dört haftayı yolda geçirdiğini, kendisinin de kazanç kaybı için bir belge alıp alamayacağını sordu. Götzl, Re.’nin mahkeme emrini yanına alabileceğini söyledi. Sorgu 10.48’de sona erdi.
11.14’e kadar verilen bir aranın ardından Carsten S.’in avukatı Hösl, Jürgen He.’nin ifadesiyle (112. duruşma günü) ilgili bir açıklama okudu. Hösl He.’nin Carsten S. ile ilgili ifadesindeki çelişkileri dile getirdi. Buna göre S. hiç Jena-Ost’da oturmamıştı. Aksie konuşmada geçen zaman aralığında hep Winzerla’daydı. He. ifadelerinin aksine S.’yi sadece üstünkörü şekilde tanıyordu, ortadan kaybolmasından iki yıl önce tanıştığı doğru değildi. André Kapke’nin ifadeleri ve Anayasayı Koruma Dairesi ile Thüringen Eyaleti Kriminal Dairesi’nin bulguları S.’nin Pogromly oyununun dağıtımıyla bir bağlantısı olduğunu göstermiyordu. He. Wohlleben ve Böhnhardt’ın uzun yıllardır arkadaşıydı, sağ camiaya hala bağlıydı. S.’nin eşdeğer bir rol oynadığını anlatmayı deneyerek Wohlleben’i temize çıkarmak istiyordu. Bu yerinde değildi, bugüne kadar ele geçen bilgilerle uyuşmuyordu. Motivasyonu bugün hala Wohlleben ve Böhnhardt ile olan arkadaşlığı olarak görünüyordu. He. Wohlleben’in yanında ifade vermenin farklı olduğunu söyleyerek bunu itiraf etmişti.
Götzl Charlotte E.’nin sorgusunun kopyalarının dava katılımcılarına verileceğini duyurdu. Duruşma günü 11.28’de sona erdi.
„NSU-Nebenklage“ blogu şunu yazdı:
„Bugünkü tanık eski suç ortağının Almanya’ya gelmek için bir yol aradığını düşünüyor. Ama onun ifadesinin pek çok noktasını doğruluyor (…).“
