Bu duruşma gününde bilirkişiler NSU’nun silah ve cephaneleriyle ilgili ifade verdiler. Bunun yanısıra Chemnitz’deki saldırılarla ilgili olarak çağırılan tanıklar da vardı. Müdahil avukatlar, eskiden muhbirlerden sorumlu olan Zweigert’in yeniden çağrılması ile ilgili uzunca bir delil tespiti talebinde bulundu. Zweigert’in sorumlusu olduğu muhbirler arasında Marcel Degner de vardı.
Tanıklar ve bilirkişiler:
- Dieter Dahl (bilirkişi, Federal Kriminal Dairesi ateşli silahlar tespit dairesi, el konulan mermi ve kovanlar)
- Axel Manthei (bilirkişi, Bavyera Eyaleti Kriminal Dairesi, 6,35 kalibrelik patlayıcı cephanenin Sellier & Bellot firması tarafından üretimi)
- Jens Me. (Chemnitz Kriminal Polis Müfettişliği, Chemnitz’deki bir postane ve Sparkasse bankasına yapılan saldırılar)
- Steffi Sch. (Chemnitz’deki bir postaneye 30.11.2000’de gerçekleştirilen saldırı)
- Iris M. (Chemnitz’deki bir postaneye 30.11.2000’de gerçekleştirilen saldırı)
Duruşma günü 09:54’te başladı. Müdahil davacılardan, bugün 25 Şubat 2004’te Rostock’ta öldürülen Mehmet Turgut’un erkek kardeşi oradaydı. İlk olarak Federal Kriminal Dairesi’nden bilirkişi Dahl ifade verdi. Götzl konunun mermi ve kovanların incelenmesi olduğunu söyledi. Dahl’ın hangi incelemelerin yapıldığını ve sonuçlarının ne olduğunu anlatması gerekiyordu. Dahl, silahların sayı ve sistemleriyle ilgili bilirkişi raporundan, üreticilerden ve NSU’nun işlediği suçlarda kullanılan diğer cephanelerle yapılan karşılaştırmalardan söz edeceğini belirtti. Ellerinde çeşitli kovan ve mermiler mevcuttu. Tüm cephaneler aynı kalibreye sahipti: 6,35 mm Browning. Cephane damgası Sellier & Bellot’a aitti (Çek bir cephane üreticisi). Kimilerinin üzerinde mekanik işlem izleri vardı örneğin mermi uçları kısaltılmıştı: „Bu işlemin amacının ne olduğunu bilmiyoruz.“
Dahl, kovanların bir kısmının ateşleme izleri taşıdıklarını, muhtemelen dört farklı silahtan ateşlenmiş olduklarını söyledi. Geri kalan mermi ve kovanların ateşleme izleri yoktu, yani hiç bir silahtan ateşlenmemişlerdi, ama mekanik işleme tabi tutulmuş, yönleri değiştirilmiş ve uçları kısaltılmışt. Götzl devam ederek mermilerin ateşlenmesi için kullanılan silahların Frühlingstraße veya Eisenach’daki karavanda ele geçirilen ateşli silahlardan mı olduklarını sordu. Dahl, delil listesine bakılırsa Federal Kriminal Dairesi’nde bu kalibrede sadece bir silahın bulunduğunu, onun da Auto modeli bir Bruni otomatik tabanca olduğunu söyledi: „Diğer üç silah hakkında bilgimiz yok.“
Ardından bilirkişi Manthei geldi. Götzl, Sellier & Bellot firması sadece 6,35 kalibrelik ateşli mermiler mi üretiyor (veya üretiyordu) yoksa bunun dışında ateşli olmayan başka mermiler de üretiyor muydu öğrenmek istedi. Manthei, 1957 yılından bir broşürdeki bir ilana rastlamış olduğunu söyledi. İlana göre 6,35 kalibrelik patlayıcı mermiler satıyorlardı. Manthei’nin dediğine göre güncel katalogları bulunmuyordu. Wohlleben’in avukatı Schneiders, Manthei firmadan kendisi bilgi aldı mı diye sorunca Manthei almış olduğunu söyledi. Onlardan güncel olarak üretimde bulunmadıklarına yönelik bilgi edinmişti.
Ardından tanık Me.’nin ifadesiyle devam edildi. Götzl, Chemnitz’deki bir postaneye 30.11.2000’de ve bir Sparkasse banka şubesine 23.09.2003’te gerçekleştirlen saldırılar ve delil olarak ele geçirilen haritalar hakkında bilgi almak istedi. Götzl ele geçirilen para ve izlerle ilgili soruşturmaları sordu. Me., paranın her ihtimalde beş haneli bir rakam olduğunu söyledi. İz olaraksa çok belirgin ayakkabı izleri mevcuttu. İki suçlunun olay sırasında giydikleri ayakkabıların modelini teşhis edebilmişlerdi, ama görünen o ki gerçekleştirdikleri bir sonraki saldırıda Zwickau’da da aynı ayakkabıları giymişlerdi. Olay yerinin dışarısında, girişin yanındaki telefon kulübesinde bir parmak izi bulunmuştu. Suçluların maskelerini belki de orada hızlıca giymiş olmaları ihtimali bulunduğundan bu araştırılmıştı.
Götzl, 23.09.2003’te Sparkasse’ye gerçekleştirilen saldırıda ne kadar para ele geçirilmiş olduğunu sordu. Me., oldukça düşük bir miktar olduğunu, 500’den az, yaklaşık 440 avro kadar olduğunu söyledi. Bunun nedeni suçluların kasa dairesine gelemeyip bu nedenle sadece öndeki kasalardan birindeki parayı alabilmiş olmalarıydı. Götzl bunun ardından 2003 senesindeki delillerin durumunu sordu. de. Durumun burada da aynı olduğunu söyledi. Gayet belirgin ayakkabı izleri vardı. Bunun nedeni özellikle iki suçlunun gişe bankosunun üzerine çıkmış olmalarıydı. Birisi yukarıda kalmış, diğeri yine yere atlamıştı.
Ardından el konulan harita delillerinin fotoğrafların incelendi. Chemnitz ve çevresine ait bir harita olduğu belliydi; haritanın üzerinde işaretli yerler görünüyordu. Me. bu işaretlerin ne anlama geldiğini öğrenmek istediklerini anlattı. Hepsi ona bir şey ifade etmiyordu, ama bir tanesi (haritanın üzerinde daire içerisine alınmış bir yer) olay yeri olan Paul-Bertz-Straße olabilirdi. Me.’nin ne anlama geldiklerini bilmediği daha fazla işaretleme vardı. Ama sadece bir kısmına saldırıda bulunulan bankaları gösteren işaretler de vardı. Aleni saldırılar yoktu. Müdahil avukat Scharmer, Me.’ye harita üzerindeki noktaların karavanın park edildiği yerler olup olamayacağını sordu. Me. bunun mümkün olduğunu ama kendisinin haritayı ancak NSU’nun ortya çıkmasının ardından ve şimdi bir kez daha gördüğünü söyledi.
Ardından müdahil avukat Hoffman bir delil tespiti dilekçesi okudu. Jürgen Zweigert’in (son olarak 144. duruşma günü) tanık olarak çağrılmasını talep etti. Zweigert’in ifadesi şunu ortaya koyacaktı: „Hagel“ takma isimli ve „2100“numaralı muhbir Marcel Degner’den (191. duruşma günü) 1997 yılından 2000’e kadar sorumluydu; Zweigert’in 07.09, 08.09 ve 24.11.1999 tarihlerinde, yani tanık Wießner’in (son olarak 199. duruşma günü) Degner ile buluşup işle ilgili özel konuşmalar yürüttüğü günlerde, ne hasta ne tatilde ne de başka bir sebepten namevcuttu; dairenin iç işleriyle ilgili ve belgelenmemiş kimi kararlara göre „Drilling“ operasyonu kapsamında, Thüringen Eyaleti Anayasayı Koruma Dairesi’nin muhbirleri ve üçlü hakkında bildikleri hakkında bilgi edinmek tamamen tanık Wießner’in göreviydi ve bu dosyalarla değerlendirilmelerin ardından da kısmen çalışılmaya devam edilmiş ve muhbir Degner’in dosyaları yasal hükümlere karşı gelinerek daha 2002 ya da 2003 yıllarında imha edilmişti.
Muhbir Degner tanık Zweigert’e şunları anlatmıştı ve Wießner Zweigert’e aşağıdaki ve muhbir Degner tarafından ele geçirilen bilgilerle ilgili olarak şunları iletmişti: a) Degner 1997 ve 1998 yıllarından Jena Silah Arkadaşlığı ile bağlantıdaydı ve André Kapke, Wohlleben ve Holger Gerlach’ın yanısıra Mundlos, Böhnhardt ve Zschäpe’yi de üyeler olarak tanıyordu. Jena Silh Arkadaşlığı giderek radikalleşmişti, Jena’daki sahte bombalardan camia içerisinde onlar sorumlu tutulmuştu ve Degner Böhnhardt’ı avukat Thaut’a yönlendirmişti; b) Degner üçlüye ortadan kaybolmalarının ardından ve 08.03.1999 öncesinde bir konser gelirinin yarısını, 1000 Alman markı üzerinde bir miktarı bağışlamıştı ve sonra sorması üzerine bu paranın üçlünün eline asla geçmemiş olduğunu öğrenmişti; c) Üçlü Chemnitz’de B&H üeleri ve onların çevresi tarafından destekleniyordu ve Degner bu bilgileri, Thüringen Eyaleti Anayasayı Koruma Dairesi’nin Carsten Szczepanski’nin (son olarak 174. duruşma günü) 19.09.1998’de verdiği haber üzerine Werner ve Antje Probst’un da destekçiler arasında olduklarını öğrenmesinin öncesinde muhbir yöneticisine iletmişti; d)Lasch, üzerinde Mundlos’un tasarlamış olduğu „Skinsons“ motifi bulunan t-shirtü üretmiş ve dağıtmıştı. Motifi Mundlos’un tasarladığı camiada biliniyordu; e) Mundlos 1998 yılndan 2000 yılına kadar „White Supremacy“de (Beyaz Üstünlüğü) çalışmıştı; f) Oliver K., Sven Zi. Ve Heiko Me. 2000 yazında br „Combat 18“ grubu oluşturmuşlardı. Hoffman bunun dışında esas duruşmada ifade veren tanık Degner’in Zweigert’in sorumlusu olduğu muhbir olduğu gerçeğini kanıtlamak amacıyla Zweigert ve Degner’in yüzleştirilmesi talebinde bulundu.
Öğlen arasının ardından 13:17’de tanık Sch. ile devam edildi. Götzl, Chemnitz’deki Johann-Dick-Straße’deki bir postane şubesine 30.11.2000’de gerçekleştirilen bir saldırı hakkında bilgi almak istedi; Sch.’nin hatırladıklarını kendiliğinden anlatmasını istedi. Sch., öğlene doğru postaneyi kapamak üzere olduklarını söyledi. Ardından bir patırtı kopmuş ve biri bankonun üzerine zıplamış, onunla kasa dairesine gitmiş ve orada parayı istemişti. Bu kişi ona sırtını dönmüştü. Tanık alarm düğmesine basmıştı. Bunun üzerine alarm çalmaya başlamıştı ki bunun olmaması gerekirdi. Ardından her şey sona ermişti.
Bugün son tanık olarak Iris M. dinlendi. Götzl, 30.11.2000’deki saldırı hakkında bilgi almak isredi. O gün gayet normal şekilde işyerinde oturuyordu. M. anlatmaya devam etti: „Öğlene az kala, kapatmamızın kısa süre öncesinde bir gürültü koptu.“ Yan oturuyorlardı ve sadece birinin yukarı sıçradığını ve bir çeşit silah tuttuğunu görmüşlerdi, ne olduğunu yüzde yüz bilmiyordu. Hemen pleksiglasın üzerine sıçramıştı ve kendisi de tekerlekli sandalyeyle geriye kaymıştı. Neredeyse aynı anda ikincisi de camın üzerine sıçramıştı. O iş arkadaşıyla arka tarafa gitmişti ve kendisinin iki kasayı açması gerekmişti. Ardından duvarın orada oturup beklemesi gerekmişti: „İçeri girdikleri gibi yine pleksiglasın üzerine sıçradılar ve ön mekandan dışarı çıktılar.“ Meslektaşı alarma basmıştı. Duruşma günü 14:05’te sona erdi.
NSU-Nebenklage blogu şu yorumda bulundu:
„Bugün ilk olarak üçlünün kullandığı silahlar ve özellikle de Zwickau Frühlingsstraße’de NSU’nun kaldığı dairede bulunan cephanelerle ilgili olarak iki bilirkişi rapor verdi. Cephanelerin (hepsi 6,35mm kalibrelik bir Browning’e ait), içlerinden sadece biri bulunmuş olan dört farklı silaha ait olduğu anlaşıldı. Yani NSU’nun kullandığı muhtemelen başka silahlar da vardı. Kovanlardan bazıları Chemnitz’deki Edeka marketine 1998 yılı Aralık ayında yapılan (ve NSU’nun ilk saldırılarından olan) bir saldırıya aitlerdi. Orada arkalarından koşan bir gence ateş etmişlerdi.“
http://www.nsu-nebenklage.de/tr/2015/06/09/9-haziran-2015/
